یه وقتایی هم هست که دیگه دلت نمیخواد کسی به زندگیت اضافه شه.
دیگه حتی حوصله ی اینو نداری که بشنوی
" چرا مسیجمو دیر جواب دادی ؟"
دیگه اصن دلت نمیخواد یه دقیقه از روزت رو صرف این کنی که متقاعدش کنی که
دوسش داری یا نه.
گوشیتو میندازی یه گوشه و به زندگیت میرسی.
نمیخواد تا دیر وقت بیدار باشی و چت کنی.
یه شارژ دو تومنی کمِ کم یه هفته میمونه واست.
با هر کدوم از دوستات، چه پسر باشن و چه دختر، راحت حرف میزنی و نگران اینم
نیستی که پس فردا بگه "فلانی کی بود؟"
یه وقتایی انقد "تنهاییت" واست ارزشمند میشه که دیگه جایِ خالیِ کسی تو
زندگیت حس نمیشه...