اشعار کوتاه | شعر های زیبا | شعر های کوتاه

.

.

.

 به ادامه مطلب بروید...

بر شانۀ الوند نمی گنجم من
 
در بغض دماوند نمی گنجم من
 
یخ های سکوت من اگر آب شود
 
در بستر اروند نمی گنجم من
 
______________________________________________________________________________
 
 
خورده است ولی غیر ارادی خورده است
 
از شدت غم ز فرط شادی خورده است
 
افتاده زمین و بر نمی خیزد ... وای
 
این تاک گمانم که زیادی خورده است!
 
 
______________________________________________________________________________
 
 
ای روی تو ماه عالم آرای دلم
 
گیسوی تو همنشین شب های دلم
 
دلتنگ ، ستاره می شمارم هر شب
 
خود را بگذار لحظه ای جای دلم
 
 
______________________________________________________________________________
 
 
من آفتاب درخشان و ماه تابان را
 
بهین طراوت سرسبزی بهاران را
 
زلال زمزمۀ روشنان باران را
 
درود خواهم گفت
 
صفای باغ و چمن
 
دشت و کوهساران را
 
و من چو ساقۀ نورسته
 
باز خواهم رُست
 
و در تمامی اشیاء پاک تجریدی
 
وجود گمشده ای را
 
دوباره خواهم جُست.
 
 
______________________________________________________________________________
 
 
چیزی نمی ماند از بوسه هایت
 
تمامش را خط تلفن می خورد
 
فقط یک نوشته می ماند
 
و گونه ای منتظر
 
برای لمس لب هایت.
 
 
______________________________________________________________________________
 
 
پاییز ، درخت ، باد ، بی برگ و بری
 
شب ، صاعقه ، مِه ، پرنده و دربدری
 
کابوس چنان است که در باغِ زمان
 
هر شاخه به دستِ خویش دارد تبری
 
 
______________________________________________________________________________
 
 
آتش به دو دست خویش بر خرمن خویش
 
چون خود زده ام چه نالم از دشمن خویش؟
 
کس دشمن من نیست ، منم دشمن خویش
 
ای وای من و دست من و دامنِ خویش
 
______________________________________________________________________________
 
در آبی چشم تو نهنگی خواب است
 
یک جعبه پر از مداد رنگی خواب است
 
هر شب پی بوسیدن تو بر قله
 
در جنگل قلب من پلنگی خواب است
 
 
______________________________________________________________________________
 
 
 
دعا می خوانم اما مست مستم!
 
مسلمانم ولی بت می پرستم!
 
اگر با شیخ روزی ایستادم
 
شبی هم شد که با ساقی نشستم
 
به نادانی اگر روزی یکی جام
 
به حرف زاهد بدبین شکستم
 
هزاران رشتۀ تسبیح را هم
 
علیرغم همان زاهد گسستم
 
نه تنها هیچکس نشناخت من را
 
که من هم مات و حیرانم که هستم؟!